شب است و بـوی جـدایی ز کربلا آید          ‏  صـدای نــالـۀ زیـنـب ز نــیــنــوا آیـد

صدای خـوانـدن قـرآن ز حـنجـر اکبر          ‏  بـرای دفـعــه آخـر چـه بـا صـفـا آیـد

هنوز مـاه مدیـنـه مـحـافـظ حـرم است          ‏  ‏کـنـار خـیـمـه طـفـلان صـدای پـا آید

نشسته بانوی مظلـومـه با بـرادر خود          ‏  سخن زغربت وهجران درآن سرا آید

هرآنچه دشت هراسش همیشه، خواهد دید          ‏  ‏امـان ز لحـظـه فـردا که پــر بـلا آیـد

دوبـاره پهـلوی بشکـسته را عیان بیند          ‏  که روی خاک به صورت غم آشنا آید

هنور یـار نرفـته، چـنین پریشان است          ‏  چه می­ کـند که سـر او به نـیـزه­ ها آید